عمل های جراحی

این مرکز دارای 14 اتاق جراحی قلب فعال است که یکی از آنها به جراحی اورژانس اختصاص دارد. تمامی اتاق های عمل مجهز به جدیدترین ابزار و تجهیزات جراحی هستند. اتاق عمل برای تسریع در انتقال بیماران به ICU از سه طریق متصل است و دارای داروخانه و انبار مجزا مجهز به تجهیزات پزشکی، بخش گاز خون و بانک خون است.

بای پس عروق کرونر

پارگی عروق کرونر مسیرهای جدیدی برای جریان خون در اطراف یا دور زدن شریان مسدود شده ایجاد می کند. پیوند عروق کرونر یک عمل مهم برای تامین خون کافی به عضلات قلب است. در جراحی بای پس، جراح بخشی از ساق یا ران بیمار یا یکی از شریان‌های دیواره قفسه سینه یا بازو را برمی‌دارد و آن را روی شریان کرونری مسدود شده قرار می‌دهد تا یک بای پس ایجاد کند. این جراحی بای پس عروق کرونر (CABG) یا بای پس عروق کرونر (CAB) نامیده می شود. پزشکان ممکن است جراحی بای پس را به‌عنوان یک شکل تهاجمی درمان برای بیماری عروق کرونر توصیه کنند به دلایل مختلفی: زمانی که داروها و تغییرات سبک زندگی سالم برای آنژین شدید یا نارسایی قلبی به خوبی کار نمی‌کنند، زمانی که انسدادها بزرگ و گسترده هستند، یا زمانی که شرایط دیگر مانند از آنجایی که دیابت یا نارسایی قلبی وجود دارد، درمان هایی مانند آنژیوپلاستی را موثر می کند.

بسیاری از افراد هر ساله تحت عمل جراحی بای پس قرار می گیرند. برای انجام این عمل باید جناغ سینه را تقسیم کرد تا به قلب دسترسی پیدا کند. در این عمل اغلب افراد ملزم به استفاده از دستگاه قلب-ریه در حین عمل هستند، به این معنی که در زمانی که جراح روی قلب بیمار کار می کند، قلب بیمار می ایستد و حرکت نمی کند.

یک بیمار ممکن است برای رساندن خون کافی به عضله قلب به چندین عمل جراحی بای پس روی رگ ها نیاز داشته باشد. تعداد شریان های بای پس نشان دهنده شدت بیماری نیست، محل و اندازه انسداد مهمتر است.

مراحل آمادگی برای جراحی بای پس

اکثر جراحی های پیوند عروق کرونر، جراحی های برنامه ریزی شده هستند (به این معنی که فوری نیستند). اگر متخصص قلب شما جراحی بای پس عروق کرونر را توصیه کرد، می توانید سوالات زیر را با او در میان بگذارید: چرا این جراحی برای شما مناسب است؟ خطرات این جراحی چیست؟ راه حل های جایگزین پیش روی شما چیست؟ و خانواده شما باید در مورد جراحی و بهبودی شما چه بدانند؟ اگر تصمیم به جراحی دارید، حتما در مورد داروهای مصرفی خود، از جمله داروهای بدون نسخه و مکمل ها، با پزشک خود صحبت کنید. فهرستی از داروهای خود تهیه کنید و در حین جراحی آنها را با خود به بیمارستان بیاورید. با نزدیک شدن به روز جراحی، هرگونه تغییر در وضعیت خود را به پزشک خود گزارش دهید. مهم است که از علائم سرماخوردگی یا آنفولانزا مانند تب، لرز، سرفه یا آبریزش بینی آگاه باشید. حتی کوچکترین عفونت می تواند بر بهبودی شما تأثیر بگذارد.

شما احتمالا صبح بعد از عمل یا عصر قبل از عمل در بیمارستان خواهید بود. به شما گفته شد قبل از رفتن به بیمارستان حمام کنید. برای جلوگیری از خفگی با افزایش محتویات معده در حین جراحی، از فرد بخواهید که از نیمه شب روز قبل از عمل چیزی نخورد یا ننوشد (اگر غذا خورده اید، صادقانه به پزشک خود اطلاع دهید). حتماً بپرسید که آیا می توانید با مقدار کمی آبی که هر روز داروی خود را با آن مصرف می کنید، داروی خود را در خانه مصرف کنید؟ شما به EKG، آزمایش خون، آزمایش ادرار و اشعه ایکس قفسه سینه نیاز دارید. سپس پرستار برای کمک به آرامش قبل از ورود به اتاق عمل، یک داروی آرام بخش تجویز می کند. نواحی جراحی (سینه، پاها، ران ها، بازوها) تمیز، ضدعفونی و در صورت نیاز اصلاح می شوند.

چگونه یک بای پس بسازیم

در اتاق عمل، شما به یک مانیتور قلب وصل خواهید شد تا قلب شما را در حین جراحی کنترل کند. قبل از اینکه IV داخل بازو قرار داده شود، بی حسی موضعی و سپس بیهوشی عمومی به شما داده می شود. این عملیات بسته به تعداد و پیچیدگی موانع حدود 4 تا 6 ساعت طول می کشد. هنگامی که شما کاملاً خواب هستید، یک لوله تنفسی (لوله داخل تراشه) از طریق دهان به نای شما وارد می شود تا به شما در تنفس کمک کند و پرستاران می توانند ترشحات ریه های شما را پاک کنند. لوله دیگری از طریق بینی به حلق و سپس به معده وارد می شود تا از حالت تهوع یا نفخ پس از به هوش آمدن مجدد جلوگیری شود. یک کاتتر (لوله باریک) برای تخلیه ادرار در حین و بعد از جراحی به مجرای ادرار شما وارد می شود.

برای جلوگیری از لخته شدن خون، یک داروی ضد انعقاد مانند هپارین برای شما تجویز می شود. سپس شما به یک دستگاه قلب-ریه متصل خواهید شد، که جایگزین عمل پمپاژ قلب شما می شود و خون شما را در طول عمل با اکسیژن تامین می کند، بنابراین قلب شما می ایستد و در زمانی که جراح قلب شما را عمل می کند، با خون پر و خالی نمی شود. .

تعداد عروق بای پس شده در حین جراحی به تعداد عروق کرونر مسدود شده و شاخه های اصلی آنها بستگی دارد. جراح شما می تواند جراحی بای پس را به روش های مختلفی انجام دهد. او ممکن است بخشی از یک سیاهرگ بلند در ساق پا (ورید صافن) یا شریان رادیال در بازو را بردارد. جراح یک انتهای ورید آئورت (شریان بزرگی که از قلب منتهی می‌شود) را در نزدیکی مبدا شریان کرونر بخیه می‌زند و انتهای دیگر را به شریان کرونر آسیب‌دیده زیر ناحیه مسدود شده پیوند می‌زند. بنابراین مسیر جدیدی برای عبور خون از ناحیه مسدود شده ایجاد می شود.

در بیشتر موارد، حداقل یک بای پس با استفاده از بخشی از یک یا هر دو شریان پستانی داخلی در پشت استخوان سینه دیواره قفسه سینه انجام می شود. این شریان ها از آئورت می آیند، بنابراین جراح دیگر مجبور نیست یک شریان کامل را برش دهد. می تواند یک انتهای شریان را از دیواره قفسه سینه بریده و آن را به شریان کرونر زیر انسداد پیوند بزند. شریان های باقی مانده خون کافی را به دیواره قفسه سینه می رسانند. این شریان های پستانی اغلب استفاده می شوند زیرا انسداد مجدد آنها پس از جراحی بسیار نادر است.

پس از عمل، جراح باید مطمئن شود که قلب شما خون کافی دارد، خونریزی وجود ندارد و ناحیه به اندازه کافی نرم است که بتوان لمس کرد. علاوه بر این، انجام آنژیوگرافی قلب در حالی که روی میز عمل دراز کشیده اید، به پزشک این امکان را می دهد که از نشت رگ مطمئن شود. سپس جراح قلب شما را با شوک الکتریکی مجدداً راه اندازی می کند و عملکرد قلب از دستگاه قلب-ریه به قلب شما باز می گردد.

سیستم قلبی ریوی

دستگاه قلب و ریه یا دستگاه بای پس قلبی ریوی، که کنترل قلب و ریه ها را به دست می گیرد، به جراح اجازه می دهد قلب شما را متوقف کند و بای پس شریانی، تعمیر یا تعویض دریچه یا پیوند قلب را انجام دهد. وقتی قلب می ایستد و خون دریافت نمی کند، خنک می شود تا به اکسیژن کمتری نیاز داشته باشد و به بافت قلب آسیبی نرسد.

در شروع تمرین، دمای قلب شما با یکی از روش ها کاهش می یابد تا زمانی که فعالیت آن کاهش یافته و در نهایت متوقف شود. در این مرحله، دستگاه قلب و ریه وارد عمل می‌شود و خون بدون اکسیژن (که از بدن شما به دهلیز راست شما جریان می‌یابد) را قبل از ورود به قلب و بخشی از اکسیژن فیلتر می‌کند. در یک مخزن اکسیژن، اکسیژن به داخل خون پمپ می شود و گلبول های قرمز خون اکسیژن را دریافت می کنند. سپس هوا از خون خارج می شود و خون به آئورت باز می گردد. خون اکسیژن دار در سراسر بدن شما پخش می شود.

دستگاه قلب و ریه می تواند ساعت ها کار کند و توسط متخصصی به نام پرفیوژنیست کنترل می شود. پس از جراحی، جراح قلب شما را با شوک الکتریکی مجدداً راه اندازی می کند و دستگاه قلب و ریه را خاموش می کند و به قلب و ریه های شما اجازه می دهد دوباره اکسیژن را پمپاژ کرده و تحویل دهند.

بهبودی بیمارستان

پس از جراحی، شما به مدت 1 تا 3 روز در بخش مراقبت های ویژه (ICU) می مانید، جایی که کارکنان از نزدیک قلب شما را تحت نظر خواهند داشت. یک لوله تنفسی وارد می‌شود، حداقل برای چند ساعت به یک ونتیلاتور متصل می‌شود، و یک تخلیه موقت قفسه سینه برای تخلیه خون و مایعات اضافی (برخی افراد، به‌ویژه آنهایی که بیماری ریوی زمینه‌ای دارند) برای کسانی که مبتلا هستند، قرار داده می‌شود. طولانی تر در تنفس مصنوعی). یک کاتتر از گردن یا قفسه سینه زیر استخوان ترقوه عبور داده می شود تا فعالیت و فشار قلب را کنترل کند. همچنین سیم ضربان ساز به عضله قلب متصل می شود که پس از خروج از قفسه سینه به ضربان ساز متصل می شود. یک سرم به صورت داخل وریدی برای هیدراته نگه داشتن شما داده می شود و مسکن نیز تجویز می شود.

برخی از بیمارستان ها از پمپ ضد درد استفاده می کنند تا بتوانید میزان داروی مسکنی را که وارد رگ شما می شود کنترل کنید. یک کاتتر کوچک که در یک برش در سینه قرار داده می شود، می تواند بی حس کننده موضعی را مستقیماً به محل جراحی برساند. پمپ تسکین درد با فشار دادن دکمه کنار تخت فعال می شود. تحقیقات نشان می دهد که وقتی بیماران از داروهای مسکن خود مراقبت می کنند، تسکین درد بهتر است. همچنین این افراد در این شرایط تمایل کمتری به مصرف مواد مخدر دارند. مدیریت درد خود بیماران، افراد را سریع‌تر و آسان‌تر می‌کند.

لوله تنفسی پس از چند ساعت برداشته می شود. اکثر بیماران می توانند ظرف 24 ساعت پس از جراحی بای پس بنشینند و پس از یک یا دو روز می توانند راه بروند. هنگامی که پزشک شما راضی شد که قلب شما تثبیت شده است، می توانید بخش مراقبت های ویژه (ICU) را ترک کنید، جایی که لوله ها و کاتترهای اضافی از بدن شما خارج می شوند. برخی افراد پس از جراحی ضربان قلب سریع یا ریتم قلب نامنظم را تجربه می کنند. این عارضه با دارو قابل درمان است. قلب همچنین می تواند کند شود که در این صورت از ضربان ساز مصنوعی استفاده می شود. ممکن است آنقدر خوب باشید که بعد از 5 تا 7 روز بیمارستان را ترک کنید.

عوارض جراحی بای پس می تواند شامل ذات الریه، عفونت دستگاه ادراری یا سکته باشد. کم خونی بعد از جراحی شایع است، اما بدن با گذشت زمان جبران می کند. نارسایی قلبی نیز قابل مشاهده است و در این صورت نیاز به درمان دارویی یا نصب پیس میکر وجود دارد.

ریکاوری در خانه

دوره نقاهت بعدی در خانه معمولاً چندین هفته طول می کشد تا به حالت عادی برگردد. برخی افراد از دست دادن اشتها و یبوست را تجربه می کنند. ممکن است به راحتی خسته شوید، احساس بی حوصلگی یا افسردگی کنید، یا مشکل خواب داشته باشید. برخی از افراد در جایی که رگ های خونی برداشته می شوند، مانند پاها، تورم را تجربه می کنند. همچنین ممکن است درد عضلانی را در شانه ها و قسمت بالای کمر تجربه کنید. این عوارض شایع هستند و ممکن است در عرض 4 تا 6 هفته ناپدید شوند. بهبودی کامل معمولاً چندین ماه طول می کشد زیرا جناغ سینه شما در حال بهبود است که می تواند دردناک باشد. حتماً در مورد هر گونه عوارض جانبی ناخوشایندی که دارید با پزشک خود صحبت کنید.

پزشکان به شما کمک خواهند کرد تا در اسرع وقت به حالت عادی بازگردید. او ممکن است به شما پیشنهاد کند که کارهایی مانند پیاده روی آهسته، بیرون رفتن با دوستان، انجام کارهای سبک خانه یا حیاط خانه و بالا رفتن از پله ها را انجام دهید.

نتایج جراحی بای پس قلب

جراحی بای پس عروق کرونر علائم مشابه آنژین را در اکثر افراد بهبود می بخشد (حدود 90٪) و می تواند طول عمر را در بیماران پرخطر افزایش دهد. اکثر افراد پس از جراحی می توانند به فعالیت های عادی خود بازگردند و سال ها هیچ علامتی ندارند. اما جراحی بای پس بیماری عروق کرونر را درمان نمی کند. انسدادهای جدید ممکن است در سایر قسمت های شریان ایجاد شود و لخته های خون نیز ممکن است در رگ های پیوند شده ایجاد شوند. برخی از شاخه های شریان بسیار کوچک هستند، بنابراین با جراحی بای پس نمی توان آنها را ترمیم کرد و انسداد این عروق کوچک باعث آنژین می شود. از نظر آماری، حدود 40 درصد از افراد تحت عمل، علائم انسداد جدید در پیوند بای پس شده را طی 10 سال پس از عمل نشان می دهند.

کنترل عوامل خطری که باعث انسداد می شوند، مهم ترین راهی است که شما و پزشکتان می توانید بیماری عروق کرونر را مدیریت کنید. حفظ وزن طبیعی یا کاهش وزن در صورت لزوم، ترک سیگار، داشتن رژیم غذایی سالم برای قلب و ورزش منظم در چنین شرایطی بسیار مهم است. یک پزشک برای مدیریت کلسترول بالا، فشار خون بالا و دیابت با شما همکاری خواهد کرد. در چند ماه اول، پزشک تماس با شما هر 1 تا 3 ماه یکبار به شما مراجعه می کند و سپس حداقل سالی یک بار، وضعیت شما باید توسط پزشک بررسی شود.

ممکن است به شما توصیه شود که آسپرین را به طور نامحدود مصرف کنید. پزشک شما همچنین ممکن است داروهایی مانند مهارکننده های ACE، مسدود کننده های بتا یا داروهای کاهش دهنده کلسترول را برای کمک به کنترل بیماری و بهبود عملکرد قلب شما تجویز کند.

تعمیر و تعویض دریچه های قلب

اکثر جراحی های تعمیر و تعویض دریچه قلب بر روی دریچه های میترال و آئورت در سمت چپ قلب انجام می شود. دریچه میترال جریان ورودی به بطن چپ را کنترل می کند و دریچه آئورت جریان خروجی از بطن چپ را کنترل می کند. بطن چپ قوی ترین محفظه قلب است و خون را به قسمت های مختلف بدن پمپاژ می کند. این دو دریچه اغلب عفونی می شوند. همچنین این دو دریچه نقش مهم تری در عملکرد کلی قلب دارند.

از آنجایی که پیشرفت بیماری دریچه ای قلب در هر فردی می تواند متفاوت و غیرقابل پیش بینی باشد، بنابراین زمان و مدت درمان این بیماری ها برای هر بیماری متفاوت است. اگر علائم بالینی ندارید یا بیماری دریچه موجود بر عملکرد قلب تأثیر نمی گذارد، متخصص قلب فقط می تواند بیماری شما را تشخیص دهد.

در دریچه های به شدت آسیب دیده و باریک ترمیم دریچه بالون اتساع دریچه با استفاده از کاتتر با بالون در نوک) یا جراحی و تعویض دریچه ممکن است مورد نیاز باشد. ترمیم دریچه با استفاده از کاتتر نیز یک روش کم تهاجمی و کم خطر است.در این روش، دریچه با استفاده از کاتتری که از طریق شریان وارد قلب می شود، ترمیم می شود. تعمیر یا تعویض انواع دیگر دریچه ها اغلب همراه با جراحی قلب باز انجام می شود. این بدان معناست که جناغ جناغی تحت بیهوشی عمومی جدا می شود. و یک دستگاه قلب-ریه جایگزین قلب در طول عمل می شود.

به طور معمول، در این موارد، متخصص قلب و جراح قلب با هم مشورت می کنند تا تصمیم بگیرند که کدام روش درمانی بهتر است استفاده شود. اگر علائم بالینی بیماری را ندارید گاهی اوقات لازم است با استفاده از این روش ها از آسیب قلبی جلوگیری کنید.

تعمیر شیر گلوب

تعمیر دریچه بالونی که از کاتتر بالونی برای باز کردن دریچه استفاده می کند، اغلب برای اصلاح تنگی متوسط ​​تا شدید دریچه میترال استفاده می شود. این روش در دریچه های سه لتی و ریوی و به ندرت در دریچه آئورت نیز قابل استفاده است. این روش به جای اتاق عمل در آزمایشگاه کاتتریزاسیون (کاتتریزاسیون) انجام می شود و از بسیاری جهات شبیه آنژیوپلاستی عروق کرونر (ترمیم عروق کرونر با استفاده از کاتتر بالون) است.

یک ماده بی حس کننده به محل قرار دادن کاتتر (معمولاً گردن) تزریق می شود. جراح یک برش کوچک ایجاد می کند و یک کاتتر را با بالون یا ورید وارد می کند. برای باز کردن دریچه میترال، پزشک کاتتر را به بالای دهلیز راست هدایت می کند، کاتتر وارد دیواره دهلیز (دیواره بین دهلیز راست و چپ) می شود و از دهلیز چپ به دریچه میترال می رسد. سپس پزشک بالون را باد می کند و بالون برگچه های سفت یا مسدود شده دریچه میترال را باز می کند و در نتیجه رسوبات کلسیم را دفع می کند و دهانه دریچه میترال را باز می کند. سپس پزشک مثانه را تمیز کرده و کاتتر را از بدن خارج می کند. سوراخ دیواره دهلیز خود ترمیم می شود.

این خطر وجود دارد که شیر پس از تعمیر بسته شود یا پس از کار از کار بیفتد. اما پس از تعمیر موفقیت آمیز شیر، احتمالاً نسبت به قبل از تعمیر شیر یا حداقل بیشتر از آن، از سبک زندگی فعال تری لذت خواهید برد.

نوع دیگری از تعمیر شیر

نوع دیگری از ترمیم دریچه، جراحی قلب باز است. جراح می تواند دریچه را به چند روش ترمیم کند:

• کومیسوروتومی یا تشریح چسبندگی ها - روشی برای باز کردن درب باریک. این روش با ایجاد یک برش بین لاملاهایی که در دریچه ضخیم یا ترکیب شده اند انجام می شود، این برش ها بر روی لبه های طبیعی لاملاهایی که با هم ترکیب شده اند (به نام commissures) ایجاد می شود.

• در آنولوپلاستی (تعمیر حلقوی دریچه) دریچه معیوب با دستگاه رینگ تقویت و ترمیم می شود. این دستگاه حلقوی از باز شدن سوپاپ پشتیبانی می کند و باعث بسته شدن کامل شیر می شود. همچنین حلقوی دریچه با جراحی قابل ترمیم است.

• بریدن قسمتی از لت و دوخت بقیه پارچه به تار. همچنین به بسته شدن صحیح شیر کمک می کند. گاهی اوقات شکاف ها یا بریدگی ها در نوارها قابل رفع است.

• ترمیم عضلات نگهدارنده پاره شده یا کشیده شده (تاندون ها یا تاندون های کوردا) می تواند منجر به بسته شدن کامل لات ها شود.

• حذف رسوبات کلسیم از نوارهای دریچه می تواند منجر به بسته شدن بهتر دریچه شود.

در مقایسه با تعویض سوپاپ، تعمیر شیر بهتر است. نتایج طولانی مدت ترمیم دریچه خوب است و عوارض بالینی مانند لخته شدن خون کمتر شایع است. اما اگر دریچه به شدت آسیب دیده باشد یا دریچه به دلیل رسوبات کلسیم فرسوده شده باشد (ساییدگی) ممکن است دریچه ها قابل تعمیر نباشند. تب روماتیسمی ممکن است پس از ترمیم دریچه باقی بماند. نارسایی میترال ناشی از بیماری عروق کرونر گاهی اوقات بدون تعویض دریچه با موفقیت قابل درمان نیست.

دریچه مکانیکی قلب

دریچه های مکانیکی قلب مانند دریچه های طبیعی قلب در پاسخ به فشار خون در پشت دریچه باز می شوند و با کاهش فشار خون دوباره بسته می شوند. جنس و شکل لوله مکانیکی به گونه ای طراحی شده است که اجازه می دهد خون با سرعت بیشتری از دریچه عبور کند و خطر لخته شدن خون را کاهش دهد. اما مهم است که به یاد داشته باشید که فردی که یک دستگاه مکانیکی دارد باید تا آخر عمر داروهای ضد انعقاد مصرف کند.

تعویض سوپاپ

اگر دریچه قابل تعمیر نباشد، جراح ممکن است دریچه قلب را برداشته و آن را با یک دریچه مکانیکی یا بیولوژیکی جایگزین کند. دریچه های مکانیکی ساخته شده از فلز و پلاستیک؛ و دریچه های بیولوژیکی (پروتزهای زیستی) ساخته شده از بافت حیوانی یا انسانی. هر یک از این انواع دریچه دارای مزایا و معایبی است که شما و پزشکتان باید در نظر بگیرید.

یکی از مزایای شیرهای مکانیکی دوام آنهاست. حتی اگر در یک مرد جوان کاشته شوند، می توانند تا آخر عمر با او بمانند. مدل های زیادی از این نوع شیرآلات وجود دارد. یک متخصص قلب ممکن است به دلیل نوع جراحی که می‌خواهد انجام دهد، مدل خاصی را بر مدل‌های دیگر ترجیح دهد، اما از دیدگاه شما، این دریچه‌ها تفاوت چندانی ندارند. اما احتمال لخته شدن خون در اطراف دریچه های مکانیکی زیاد است. مقدار کمی خون می تواند یک دریچه را مسدود یا پاره کند و به قسمت های مختلف بدن (مانند مغز که می تواند باعث سکته شود) حرکت کند. در نتیجه، هرکسی که دریچه مکانیکی دارد باید تا آخر عمر وارفارین مصرف کند. وارفارین یک داروی ضد انعقاد است. افرادی که وارفارین مصرف می کنند باید به طور منظم وضعیت انعقاد خون خود را با آزمایش های PT-INR کنترل کنند.

مراجعه به منبع: https://pezeshke-shahr.com/قلب-و-عروق/پزشک-متخصص-قلب-در-شیراز/